Karl Lauwers pleit voor meer aandacht voor personalisme in de politiek

Karl Lauwers, gemeenteraadslid voor CD&V in Mechelen en lid van jong CD&V, pleit voor een politiek die weerpspiegelt wat we elke dag doen in ons gezin, op het werk, of in onze sportclub of jeugdbeweging. Kortom, Lauwers pleit voor personalisme. In deze Ertsberg podcast geeft hij meer uitleg over de richting die de politiek volgens hem moet volgen. 

Het begrip personalisme 

Personalisme is een alternatief voor de gekende –ismen, zoals individualisme. We zijn slechts wie we zijn in relatie tot de anderen, zegt Lauwers. ‘Mensen leven in verbondenheid met elkaar, het zijn de relaties tussen individuen die onze maatschappij vorm geven.’ Vervolgens kan daar een ideologie en politieke visie rond gebouwd worden. 

Personalisme heeft een unieke basis, het is een antwoord op het vergaande individualisme van het liberalisme en het natiedenken van het nationalisme. Het is dus geen tussenvorm, maar een volwaardig alternatief op andere maatschappelijke visies. De inherente verbondenheid maakt onze samenleving en de christendemocratie, benadrukt Lauwers. ‘Ook solidariteit en verantwoordelijkheid hangen samen met die inherente verbondenheid.’ 

Gemeenschapsdenken als centraal begrip 

In zijn boek Reset heeft Mark Elchardus bijzondere aandacht voor het gemeenschapsdenken. Lauwers vindt het positief dat gemeenschapsdenken meer aandacht krijg als antwoord op een sterk doorgedreven individualisme, maar men moet wel letten op het feit dat die gemeenschap ten dienste staat van de persoon. ‘We moeten waakzaam zijn over wat het doel is van de gemeenschap.’ Voor het personalisme is het doel het versterken van het individu opdat die zich volledig kan ontplooien. Voor Lauwers is het uitermate belangrijk om dit evenwicht te blijven benadrukken. 

Lauwers schreef een opiniestuk in De Standaard als reactie op Gwendolyn Rutten, die niet meer naar het individuele liberalisme kijkt, maar naar het intervidualisme. Daarmee komt ze in de buurt van Vooruit, CD&V en zelfs N-VA. Haar pleidooi voor interviduen die solidair zijn en denken aan de gemeenschap is een opvallende bijsturing. Voor Lauwers is Ruttens pleidooi in feite een pleidooi voor het personalisme, legt hij uit in zijn opiniestuk. De maatschappijvisie van veel partijen overlappen dus, maar in tegenstelling tot het discours van N-VA wil de christendemocratie de nood aan solidariteit toch nog meer in de verf zetten, zegt Lauwers. 

De vier grote elementen van personalisme

Verbonden zijn met de mensen in de gemeenschap, solidariteit, subsidiariteit en de sociaal-gecorrigeerde markteconomie vormen de vier pijlers van het personalisme. De mens staat centraal. Economie is dus geen doel op zich, maar een middel om de mens groei en ontplooiing te kunnen geven. 

De ideologie van het personalisme, en bijgevolg de christendemocratie, scheerde hoge toppen in de twintigste eeuw, maar is sinds enkele jaren steeds meer in verval. Christendemocraten worden vaak geassocieerd met de verzuiling en staan nog steeds achter een nauwe samenwerking met het middenveld. Het middenveld is de laatste jaren echter zelf grondig veranderd, en als partij moeten we daar opnieuw aansluiting mee vinden, zegt Lauwers. ‘Het is een uitdaging om met dit nieuwe soort middenveld terug in contact te komen.’ Het personalisme is een zeer breed verhaal, waardoor het vaak moeilijker uit te leggen is dan bijvoorbeeld het liberalisme of het nationalisme. Heel wat mensen zijn op zoek naar iets in het politieke midden. Zeker in tijden van polarisatie kan dit voor de christendemocratie het recept zijn om opnieuw vooruitgang te boeken, benadrukt Lauwers.