Volg ons op
Over Ertsberg

Nieuwe ideeën en oude gedachten een kans én de nodige ruimte geven om het debat op een volwassen manier te voeren, met open vizier.
Ontdek onze boeken & auteurs.

Ivan De Vadder: schrijven is bergbeklimmen

Ivan De Vadder

Ik zal het maar meteen bekennen. Schrijven is mijn vak niet. Ik ben een tv-journalist. Zet me in een tv-studio, in afwachting van een persconferentie die van start gaat, en stel me vragen. Op die vragen kan ik eindeloos antwoorden blijven geven, puttend uit mijn ervaring. Dát is mijn vak. Of laat me zelf vragen stellen, in de eerste plaats, aan een politicus. Ik zal elke keer een poging blijven doen om die van de platgetreden denkpaden te trekken, in een poging om hem of haar een verhelderende redenering te ontlokken. Dat is mijn vak.

Eenzaamheid van het schrijven

Schrijven is een opgave. Bij elk van mijn boeken stond ik met een goed idee aan de voet van een berg. Het boek uitschrijven vergelijk ik dan ook met het beklimmen van die berg. Waarom ik dan toch schrijf?  Omdat het uitzicht altijd het mooiste is op de top van de berg. Hoe moeilijker de opdracht is, hoe groter de beloning wordt. Vergelijk het met de runner’s high die menig loper ervaart als een beloning na een hardloopsessie. 

In tegenstelling tot tv maken, is een boek schrijven ook een eenzame bezigheid. Maar die eenzaamheid duwt je in een soort trance. Ik wil niet zo ver gaan als Haruki Murakami die in Waarover ik praat als ik over hardlopen praat vertelt over zijn Spartaans regime waarbij hij om 4 uur opstaat en begint te schrijven, om vervolgens te gaan sporten. Maar ook dat gevoel is me niet onbekend. Schrijven is namelijk een bezigheid die discipline vergt en planning. 

Kwetsbaarheid

De eenzaamheid van het schrijven maakt je kwetsbaar. En een manuscript, in welke versie dan ook, afleveren aan een uitgever blijft een precair moment. Het maakt de relatie met de uitgever ontzettend belangrijk. Zonder absoluut vertrouwen in die man of vrouw, geef je die stapel papier nooit door. Dan laat je die nog liever op je bureau liggen.

Nog beter wordt het wanneer die uitgever – en dat was zeker het geval bij mijn laatste boek – het manuscript beter maakt: door je op je fouten te wijzen, door je denkpatroon te doorprikken met een simpele opmerking, en in één ruk ook nog de taalfouten te verbeteren. Een goede uitgever is zoals op een eindredacteur op tv. Zonder hem of haar kun je geen goed resultaat boeken.

Schrijven zal voor mij een opgave blijven, maar ik geniet van de beloning. Het is een van de activiteiten die me dwingt na te denken, mijn gedachten te ordenen, en het onderscheid te maken tussen feiten en meningen. Vaak is het denkwerk voor de insteek van de vragen bij een interview of voor de schijnbaar eindeloze antwoorden op de vele vragen in een tv-studio geleverd bij het schrijven. Het schrijven van mijn boeken (en van de columns op VRT NWS en in Le Soir) heeft van mij een betere tv-journalist gemaakt. En dat motiveert voldoende om binnenkort weer een berg op te klimmen. Ook al lijkt die beklimming op dit moment weer eindeloos.
 
Ivan De Vadder
Ivan werkt aan maar liefst twee boeken tegelijk over Belgische politiek.