Augustus 1914: de brutale inval. Rauwe paniek, bittere ellende. Vluchtelingen. Afgeslachte burgers. En een generatie jonge mannen oog in oog met doodsangst – jongens die nochtans zo’n ‘voorspelbaar bestaan leken tegemoet te gaan,’ zoals Luckas Vander Taelen schrijft over zijn pepe Achille Gheys, 21 jaar oud in ‘14.  In dit boek weerklinkt de stem van Achille, moedig maar weerloos overgeleverd aan de angst die hem nooit meer verlaten zou. ‘Ge kunt u die ogenblikken niet voorstellen (…). Ik ben van heel de nacht geen mens geweest, ik kan u dit niet beschrijven, onmogelijk.’ Ons, de niet-oorlogsgeneratie, de door geschiedenis en geopolitiek bevoorrechten, past enkel stilte – en aandacht.

Sophie De Schaepdrijver, historica Penn State University, over Achille

Lees dit boek. U zult merken dat een oorlog van meer dan een eeuw geleden niet ver weg is, noch in jaren noch in kilometers. Mijn eigen vader is geboren in een Engels vluchtelingenkamp. De opa van de auteur lijkt een hedendaagse Oekraïener. De gruwelen die hij ziet zijn hedendaags. Lees dus dit boek. Vooral nu.  

Geert Van Istendael over Achille

In de media