De kolonisten van de Wetstraat

Politiek, het is net een bordspel. Partijen rivaliseren met elkaar om de overheidsinstellingen te koloniseren. En ze bedienen zichzelf rijkelijk met belastinggeld. Om de vijf jaar laten de kiezers de dobbelstenen rollen. Daarmee verdelen ze de grondstoffen over de partijen. Maar wat doen die daarmee? Sommige spelers bouwen een sterk partijapparaat uit. Er zijn er die pretparken afhuren om leden te lokken. Anderen investeren in vastgoed of spenderen miljoenen aan Facebook-advertenties. Wat bezielt politieke partijen om zulke beslissingen te nemen? Zit er een doordachte strategie achter het financieel management van een partij? Of hangt dat meer af van toevalligheden?

De auteurs dweilden een jaar lang de partijhoofdkwartieren af om met de spelers te praten. Ze waren gewapend met de cijfers over de partijfinanciering die ze al zo’n 25 jaar lang nauwgezet verzamelen. Ze waren niet overal even welkom. De gesprekken verliepen soms in een gecrispeerde, ijzige sfeer. ‘Jullie zijn erger dan de fiscus,’ kregen ze een keer te horen.

Een spannende en unieke inkijk in de interne financiële keuken van de partijen, in België en in de EU.