Doodgewoon

‘Als de tijd rijp is, wil ik euthanasie, dochter.’

Aan het woord is Jan, de papa van Barbara, net na zijn Alzheimer-diagnose. Hij zag zijn moeder mensonwaardig aftakelen aan de ziekte en besloot voor zichzelf een andere toekomst te schrijven.

Hij stierf anderhalf jaar later, op 23 november 2020, in het beginstadium van de ziekte, want euthanasie kan je enkel krijgen als je nog wilsbekwaam bent. Bij dementie komt euthanasie dus sowieso te vroeg.

Maar wat is dat, euthanasie? Wat, en wie, komt er allemaal bij kijken? En kan je daar in alle situaties voor kiezen? Is je leven — en je dood — echt van jou?

Barbara Ceuleers zocht het uit, van A tot Z, van Alzheimer en artsen tot zelfbeschikking en ziekenhuizen. Ze sprak met experten, ervaringsdeskundigen, artsen en politici. Het werd een persoonlijk relaas, van een vader en zijn dochter. Van een dodelijke keuze. Van onmacht en onrecht. Maar vooral eentje van liefde. Want hij was bij haar geboorte; zij bij zijn dood.