Ignace Van Doorselaere: ‘Gouden medaille voor ondernemers die van nul starten’

Wat had Ignace Van Doorselaere als ondernemer zelf willen weten toen hij twintig was? Na vier decennia in het bedrijfsleven maakt hij in zijn nieuwste boek De essentie – bedenkingen van een bedrijfsleider de balans op. Als CEO van Neuhaus en eerdere managementfuncties bij Van de Velde en AB-Inbev weet Van Doorselaere als geen ander hoe onvoorspelbaar het leven van ondernemers kan zijn. In zijn boek zoekt hij antwoorden op vragen waar hij tijdens zijn succesrijke loopbaan zelf mee geconfronteerd. ‘Diep aanvoelen wie je bent en wat je graag doet is de essentie van alles.’ 

Van slagerszoon tot bedrijfsleider 

Het stond niet in steen gebeiteld dat Van Doorselaere een succesvolle bedrijfsleider zou worden. Van opleiding is hij tolk Spaans en Engels, wat wel een zekere nieuwsgierigheid heeft gewekt. Tolken zijn van nature nieuwsgierig en altijd op zoek naar nieuwe woorden en vertalingen. Als nieuwsgierig persoon die bovendien ook graag les geeft, had Van Doorselaere zichzelf voorgenomen om twintig jaar nieuwsgierig te zijn en daarna twintig jaar les te geven. Dit komt neer op twintig jaar investeren in het begrijpen van de wereld en hem vervolgens zelf twintig jaar lang uit te leggen. Maar in welke vorm die investering in het begrijpen van de wereld ging gebeuren wist Van Doorselaere als prille twintiger nog niet. ‘Per toeval ben ik als student in de lessen marketing van Jos Van Acker gaan zitten, en ik was zo gebeten door die materie dat ik bedrijfskunde wou gaan studeren.’ Van Doorselaere ging vervolgens studeren aan de KU Leuven en in de VS, waarna het leven verder rolde. ‘Ik heb het leven eerder ontdekt dan bedacht.’  

Van Doorselaere groeide op als zoon van zelfstandigen. De slagerij was belangrijker dan het gezin, die gedachte kreeg hij van jongs af aan mee. Het leven van zelfstandigen is een leven van doorgaan, ten koste van heel wat momenten met het gezin. ‘Als kind vind je dat niet leuk, maar als volwassene ben ik dankbaar dat ik dat heb meegemaakt.’ Ik heb meer geleerd in de slagerij rond klantgerichtheid en inzet dan tijdens mijn MBA in de VS, zegt Van Doorselaere. 

Het belang van autonomie 

Het leven van zelfstandigen is een combinatie van altijd blijven doorgaan en autonomie. Zelfstandigen willen het liefst met rust gelaten worden en hun eigen ding doen, ook dat kreeg Van Doorselaere mee van thuis. ‘Ruimte en zuurstof zijn belangrijk voor mensen die ondernemen, en zelf heb ik het geluk gehad dat er ruimte was voor die autonomie.’ Niemand zegt uitsluitend CEO te willen worden op zijn dertigste, ook Van Doorselaere niet, en in die tijd hield hij zich vooral bezig met de fusies en overnames door AB-Inbev. Die functie heeft voor een tempoversnelling gezorgd, en in de combinatie met leiderschap heeft dat hem naar de hoogste top in het bedrijfsleven gebracht. ‘De kansen boden zich aan en die heb ik dan genomen, maar mijn pad was niet voorspeld.’ 

Van Doorselaere benadrukt het verschil tussen ondernemers die een zaak uit de grond stampen en bedrijfsleiders die de zaak verder laten groeien. Dit is het verschil tussen de eerste generatie, die van nul start, en de tweede of derde generatie, die bijvoorbeeld het bedrijf van de ouders verderzet. ‘Ondernemers die een zaak van nul uit de grond stampen krijgen een gouden medaille, bedrijfsleiders van de tweede generatie een zilveren medaille en managers een bronzen medaille.’ 

De aantrekking van schrijven 

De essentie is niet het eerste boek van Van Doorselaere. Hij schreef al eerder non-fictieboeken en columns. Doorheen de jaren heeft Van Doorselaere de dingen die hem boeiden en bezig hielden neergepend. Zo kom je uiteindelijk tot een synthese.

Zijn vorige boeken vertrokken vanuit één centrale gedachte, terwijl dit boek een samenraapsel van meerdere gedachten is. Opiniestukken die nooit gepubliceerd werden vormen de basis. ‘Reflecties, zowel als bedrijfsleider als als mens, die op het eerste zicht weinig met elkaar te maken hebben komen samen in De essentie.’ De aantrekking van schrijven zit hem in de duidelijkheid. ‘Dat helpt om rust te brengen en duidelijkheid in mijn hoofd.’ Schrijven is ook een verlengstuk van Van Doorselaeres passie voor lesgeven. Als lesgever geef je een boodschap mee die je eerst neerschrijft, waarna je hoopt dat mensen die boodschap meenemen in hun verdere leven.

Het boek is opgedragen aan iedereen die zijn of haar best doet. ‘Je moet keuzes maken en daar goed in zijn, maar als mens moeten we een onderscheid maken tussen streven en verlangen.’ We moeten ons elke dag positief inzetten en ergens naar streven, maar we mogen niet kapotgaan aan ons verlangen wanneer dat verlangen niet uitkomt, benadrukt Van Doorselaere. Je best doen betekent niet dat je verlangen realiteit wordt, want in ieders leven zijn er externe factoren waar we geen vat op hebben. ‘Wie verlangen en streven kan loskoppelen is goed bezig.’